...

...

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Ένα αφιέρωμα στη μυθολογία της σειράς Diablo! part1

O Anu και η γέννηση του σύμπαντος

Ο Anu ήταν η πρώτη οντότητα στο σύμπαν,

αναμφισβήτητα ο θεός δημιουργός, από τον οποίο προέρχονται τα πάντα. Πριν εμφανιστεί οτιδήποτε άλλο, υπήρχε μόνο ένα μαργαριτάρι και αυτό το μαργαριτάρι ήταν το ακαταμέτρητο πνεύμα του Anu, το οποίο περιλάμβανε το άθροισμα όλων των πραγμάτων: καλό και κακό, φως και σκοτάδι, υλικό και μαγικό. Μετά από πολλή σκέψη, η παντοδύναμη θεότητα αποφάσισε να πετάξει μακριά όλες τις ατέλειες της και να γίνει αγνή. Αυτό που παρέμεινε ήταν ένας μεγαλοπρεπής, διαμαντένιος πολεμιστής, ενώ τα μέρη που αποβλήθηκαν συναρμολογήθηκαν στην Tathamet, μια επτακέφαλη δράκαινα του θανάτου και της καταστροφής. Τα δύο όντα πολέμησαν για αμέτρητες χιλιετίες. Καθώς τα δύο αυτά πανίσχυρα πλάσματα έδωσαν την χαριστική βολή το ένα στο άλλο, ο θάνατός τους δημιούργησε το σύμπαν και τα πάντα μέσα σε αυτό.


Τα άλλα τέσσερα, φοβούμενα τις τρομερές δυνάμεις των μεγαλύτερων αδελφών τους, αναγκάστηκαν -για την ώρα- να υποταχθούν στη θέλησή τους και να τους υπηρετήσουν ως υπασπιστές. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το τέλος του χρόνου, αυτά τα τέσσερα πλάσματα θα ήταν γνωστά ως Lesser Evils. Τέλος, ανάμεσα στους δύο κόσμους ήταν το μέρος που θα σχηματιζόταν το Pandemonium, ένα φρούριο που θα χώριζε τον παράδεισο από την κόλαση. Μέσα σε αυτό το αρχέγονο μέρος ήταν τοποθετημένη η Worldstone, επίσης γνωστή ως Eye of Anu, για την οποία η κόλαση και παράδεισος θα ξεκινήσουν έναν αιώνιο πόλεμο.


Η λαμπρή σπονδυλική στήλη του διαμαντένιου πολεμιστή έγινε η Crystal Arch, όπου οι High Heavens τελικά σχηματίστηκαν και, φυσικά, όλοι οι άγγελοι προέρχονται. Το σώμα της Tathamet κατά τον ίδιο τρόπο έγινε οι Burning Hells, και τα επτά κεφάλια της δράκαινας έγιναν τα Great Evils. Τα τρία κεντρικά κεφάλια, όντας τα ισχυρότερα, πήραν την αρχηγία της φλεγόμενης κόλασης και ονομάστηκαν Prime Evils.


Η Μεγάλη Σύγκρουση


Από την αρχή του χρόνου, οι δυνάμεις του φωτός και του σκότους είχαν εμπλακεί σε έναν αιώνιο πόλεμο: Την Μεγάλη Σύγκρουση, της οποίας ο νικητής θα ανατείλει από τις αποκαλυπτικές στάχτες για να κυριαρχήσει επάνω σε όλη τη δημιουργία. Για το σκοπό αυτό, οι άγγελοι των High Heavens εμμένουν στη διατήρηση αυστηρών, πειθαρχημένων στρατιωτικών ταγμάτων, γνωστά ως Seraphim, που πολεμούν κατά των εχθρών του φωτός με σπαθιά διαποτισμένα με ενάρετη οργή και δικαιοσύνη.


Οι άγγελοι πιστεύουν ότι μόνο η απόλυτη πειθαρχία μπορεί να αποκαταστήσει σωστά την τάξη στους μυριάδες κόσμους του σύμπαντος, ενώ οι δαιμονικοί κάτοικοι των Burning Hells υποστηρίζουν ότι το απόλυτο χάος είναι η αληθινή φύση όλων των πραγμάτων. Οι μάχες της Μεγάλης Σύγκρουσης μαίνονται σε όλο το χωροχρόνο, συχνά παραβιάζοντας την ίδια τη δομή της πραγματικότητας. Από την Crystal Arch στην καρδία των High Heavens μέχρι το απόκρυφο Hellforge του Underworld, οι πολεμιστές αυτών των αιωνίων βασιλείων ταξιδεύουν οπουδήποτε η διαχρονική διαμάχη τους προστάζει. Οι θρυλικές πράξεις αυτών των ηρώων προκαλούν τόσο σεβασμό όσο και δέος.


Ο μεγαλύτερος εξ αυτών των ηρώων ήταν ο Izual, υπολοχαγός του αρχάγγελου Tyrael και κάτοχος του πανίσχυρου, αγγελικού ξίφους, Azurewrath. Κάποτε οδήγησε μια άγρια επίθεση κατά του Hellforge, καθώς η δημιουργία του σκοτεινού, δαιμονικού σπαθιού, Shadowfang, ήταν στο στάδιο της ολοκλήρωσης. Η αποστολή του ήταν να καταστρέψει τόσο το χειριστή όσο και το όπλο -μια δοκιμασία που δεν έμελλε ποτέ να ολοκληρωθεί με επιτυχία.


Ο Izual κατατροπώθηκε από τις λεγεώνες του χάους και, κατά τραγικό τρόπο, χάθηκε στο σκοτάδι. Η μοίρα του στέκεται ως απόδειξη στο γεγονός ότι οι άγγελοι και δαίμονες θα εισέλθουν άφοβα σε οποιοδήποτε κόσμο, εφόσον οι μισητοί εχθροί τους ζουν εκεί. Παρά το γεγονός ότι η Μεγάλη Σύγκρουση έκαιγε θερμότερα και δυνατότερα από οποιοδήποτε αστέρι στον ουρανό, καμία πλευρά δεν μπορούσε να κυριαρχήσει πάνω στην άλλη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και οι δύο παρατάξεις έψαχναν κάποιον τρόπο για να κερδίσουν προβάδισμα σε αυτόν τον αιώνιο πόλεμο. Οι άρχοντες κάθε παράταξης είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι αυτός ο πόλεμος θα κρατούσε για πάντα, κάτι που όμως έμελλε να αλλάξει η ανατολή του ανθρώπινου γένους.



Η μεγάλη προδοσία και η ανατολή του ανθρώπου


Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο Inarius, ένας ισχυρός άγγελος και μέλος του Angiris Council, το οποίο κυβερνούσε τους High Heavens, κουράστηκε από τη συνεχή διαμάχη μεταξύ των κατοίκων της κόλασης και του παραδείσου, διότι δεν έβλεπε πλέον κάποιο νόημα σε αυτόν τον αιώνιο πόλεμο. Πεπεισμένος ότι πρέπει να υπάρχουν και άλλοι σαν και αυτόν, ο Inarius άρχισε να ψάχνει αδιάκοπα για άλλα άτομα που μοιράζονταν τις πεποιθήσεις του. Προς έκπληξή του, υπήρχαν πολλοί που συμφωνούσαν μαζί του, και μαζί με την αγαπημένη του Lilith, την κόρη ενός από τα Prime Evils, οδήγησε μια μεγάλη έξοδο.


Κατάφεραν, επίσης, να κλέψουν την Worldstone, - τα απομεινάρια του θεού δημιουργού Anu και το πιο ισχυρό τεχνούργημα στο σύμπαν - και να εκτελέσουν δύο πράξεις που πάνω απ’ όλα τα άλλα θα επηρέαζαν την πορεία της ιστορίας. Έχοντας στην κατοχή του την πανίσχυρη Worldstone, ο αρχάγγελος αποφάσισε να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο σε μια άλλη διάσταση, όπου αυτός, οι άγγελοι και δαίμονες που τον ακολούθησαν θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά. Αυτός ο κόσμος έγινε γνωστός ως Sanctuary, μια σχετικά μικρή γη στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, η οποία όμως θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην κατάληξη της αιώνιας διαμάχης μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού.

Οι διάφοροι άγγελοι και δαίμονες στο Sanctuary ζευγάρωσαν, δίνοντας έτσι ζωή στην πρώτη γενιά ανθρώπων, γνωστοί ως nephalem. Ακόμα και ο ενάρετος Inarius ξάπλωσε με την αγαπημένη του Lilith, αποκτώντας έναν γιο που τον ονόμασαν Linarian. Οι nephalem κατέληξαν να γίνουν πραγματικά ισχυρά όντα, με δυνάμεις που ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτές των γονιών τους.


{PAGE_BREAK}
Για να σιγουρευτούν ότι θα ήταν πάντα ασφαλείς από το άγρυπνο βλέμμα των συμπατριωτών τους, οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να τους ψάχνουν διακαώς, ο Inarius και η Lilith χρησιμοποίησαν το παντοδύναμο τεχνούργημα που είχαν στην κατοχή τους για να κρύψουν το νεογέννητο κόσμο του Sanctuary. Το μαγικό ξόρκι ενεργούσε ως προστατευτικός μανδύας, αποτρέποντας ουσιαστικά τους αγγέλους και τους δαίμονες τόσο από το να εισβάλλουν στο Sanctuary, όσο και από το να παρατηρήσουν την ύπαρξή του. Πώς ακριβώς λειτουργούσε το εν λόγω ξόρκι παραμένει ασαφές, αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι έκανε σωστά τη δουλειά του. Δυστυχώς, αυτά τα χαρούμενα και ειρηνικά χρόνια δεν έμελλε να κρατήσουν για πολύ. Γρήγορα έγινε φανερό ότι οι nephalem είχαν δυνάμεις που κατά πολύ ξεπερνούσαν αυτήν οποιουδήποτε αγγέλου ή δαίμονα. Αυτό προκάλεσε διαμάχη μεταξύ των υψηλότερων όντων.


Ο Inarius ήθελε να σκοτώσει τους ανθρώπους, μιας και ο ίδιος τους έβλεπε ως απειλή για την ίδια την ύπαρξή τους. Η Lilith, όμως, επιθυμούσε από τα βάθη της κατάμαυρης ψυχή της να τους εκπαιδεύσει, δημιουργώντας έναν στρατό που θα μπορούσε να πολεμήσει τις δυνάμεις των High Heaves και Burning Hells. Οι δύο τους άρχισαν να πολεμούν, μια σύγκρουση που είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη του αρχάγγελου και την εξορία της κόρης του Mephisto: Lord of Hatred, Lilith, στο αχανές Void -το απεριόριστο σκοτάδι μεταξύ των διαστάσεων του σύμπαντος και κατοικία του μυστηριώδη δράκου Trag'Oul.



Εν συνεχεία, ο Inarius παραποίησε την Worldstone έτσι ώστε όχι μόνο να κρύβει τον κακόμοιρο κόσμο του Sanctuary, αλλά και σιγά-σιγά να αποδυναμώνει τους nephalem. Έθεσε, λοιπόν, ως στόχο του τη θανάτωση καθενός από αυτούς για να μείνει για πάντα ο αδιαφιλονίκητος άρχοντας αυτής της γης. Αν και πολλοί από τους nephalem βρήκαν τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια αυτής περιόδου, μερικοί επέζησαν, όπως οι Bul-Kathos και Linarian. Από αυτούς τους εναπομείναντες nephalem θα άνθιζε για μια ακόμη φορά το ανθρώπινο γένος...
Ο Πόλεμος της Αμαρτίας
Το ξεκίνημα

Ο Πόλεμος της Αμαρτίας κατέστη δυνατός από τις πράξεις του Jere Harash, του μάγου της φατρίας των Vizjerei που κάλεσε τον πρώτο δαίμονα στον κόσμο του Sanctuary. Αν και αυτό δεν ξεκίνησε τον πόλεμο, προειδοποίησε, όμως, τα Prime Evils για την ύπαρξη του νεαρού κόσμου και οδήγησε στο σχηματισμό της Triune στην περιοχή του Kehjan, μιας θρησκείας που εξωτερικά συμβόλιζε και προήγαγε την εσωτερική δύναμη και δυνατότητα του ανθρώπινου γένους, αλλά κρυφά προσκαλούσε τον εσωτερικό κύκλο της να ενώσει τις δυνάμεις του με τα αφεντικά των Burning Hells. Η πίστη στην πραγματικότητα είχε επικεφαλής τον Lucion, γιο του Mephisto.





Η θρησκεία γρήγορα μεγάλωσε σε εξουσία και άρχισε να διαταράσσει την ισορροπία δυνάμεων του κόσμου, ιδιαίτερα των φατριών των μάγων, οι οποίες εξουσίαζαν πάνω στο μεγαλύτερο μέρους του πληθυσμού. Τα μέλη της Triune ενεργούσαν από τις σκιές πολύ προσεκτικά, μιας και φοβούνταν το τι θα συνέβαινε αν ο παράδεισος ανακάλυπτε την ύπαρξη του Sanctuary. Για το λόγο αυτό, κρατούσαν τα σχέδιά τους μυστικά από όλους σχεδόν του δαιμονικούς υπηρέτες τους. Ο Inarius, ο τελευταίος εν ζωή επαναστάτης στη γη του Sanctuary και το πιο ισχυρό ον της, είδε αμέσως την Triune για αυτό που πραγματικά ήταν.



Συνειδητοποίησε, επίσης, ότι ο παράδεισος δεν είχε επίγνωση της ύπαρξής της, και φοβούμενος τις συνέπειες που θα αντιμετώπιζαν εάν την ανακάλυπτε, άρχισε κι αυτός από τη μεριά του να πολεμάει τις δυνάμεις της κόλασης έμμεσα, διαμορφώνοντας τη δική του θρησκεία, την οποία ονόμασε Cathedral of Light. Οδήγησε αυτήν την πίστη αυτοπροσώπως, παίρνοντας το ρόλο ενός προφήτη, ενός όμορφου νεαρού που δεν γερνούσε ποτέ. Αυτό σηματοδότησε την πραγματική έναρξη του Πολέμου της Αμαρτίας


Ο πόλεμος



Για ένα διάστημα οι δύο νέες δυνάμεις του Sanctuary θα αγωνιζόντουσαν για τον έλεγχο επάνω στους κατοίκους του μέσω από δημόσια κηρύγματα και διδασκαλίες, ενώ επίσης θα πολεμούσαν η μια την άλλη μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του ευρύ πληθυσμού. Σε αυτή τη μάχη θα έβρισκαν έναν άνθρωπο ονόματι Uldyssian, ο οποίος τελικά θα έδινε ένα τέλος σε αυτήν την καταστροφική σύγκρουση. Προερχόμενος από μια φτωχή, αγροτική οικογένεια, ο Uldyssian μεγάλωσε με τον αδερφό του, Mendeln, και τους παιδικούς φίλους του, Achilios και Serenthia, σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Seram. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο Uldyssian άρχισε να εμφανίζει περίεργες δυνάμεις, τις οποίες όμως προσπάθησε να κρύψει από τους υπόλοιπους κατοίκους της κοινότητας.


Σε ηλικία 17 ετών, ο δυστυχής νέος κατηγορήθηκε εντελώς άδικα για το φόνο δύο ανδρών, αλλά χρησιμοποιώντας τις ισχυρές δυνάμεις του κατάφερε να αποφύγει τον αποκεφαλισμό. Κυνηγημένος από τους ανθρώπους που στο παρελθόν αποκαλούσε φίλους, ο Uldyssian πήρε τους Achilios, Serenthia και μια μυστηριώδη γυναίκα με το όνομα Lylia και έφυγε από το Seram. Η Lylia και ο Uldyssian γρήγορα έγιναν εραστές, και εκείνη τον έπεισε ότι η δύναμη μέσα του ήταν ένα δώρο, το οποίο θα έπρεπε να ξυπνήσει μέσα σε όλους του ανθρώπους. Με την υποστήριξη τής, έβαλε σκοπό να διδάξει άλλους ανθρώπους πώς να αφυπνίσουν αυτές τις δυνάμεις.



Οι προσπάθειες του σιγά-σιγά άρχισαν να δίνουν καρπούς, και κατ’ επέκταση κέρδισε μερικούς αφοσιωμένους οπαδούς. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους ονομάσει edyrem, και πολύ σύντομα μεγάλωσαν σε αριθμό. Οι δύο μεγάλες θρησκείες του Sanctuary δεν ήταν ικανοποιημένες με αυτήν την εξέλιξη. Ειδικά η Triune, με επικεφαλής τον Lucion, έδειξε ενδιαφέρον για τον Uldyssian και προσπάθησε τον σκοτώσει σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Αυτό οδήγησε τελικά στην αποκάλυψη ότι η μυστηριώδης θρησκεία δεν ήταν αυτό που φαινόταν, αλλά μια βιτρίνα για τους καταχθόνιους σκοπούς των Burning Hells. Τρομοκρατημένος από αυτά τα νέα, ο Uldyssian και οι οπαδοί του κήρυξαν πόλεμο εναντίον της Triune.

Σε μια αναμέτρηση με τον ίδιο τον Lucion, ο Uldyssian τον κατατρόπωσε, κάνοντάς τον να “πάψει να υπάρχει

{PAGE_BREAK}

Κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων, αποκαλύφθηκε ότι η Lylia στην πραγματικότητα ήταν η Lilith, η κόρη του Lord of Hatred και αδερφή του Lucion, η οποία είχε καταφέρει να επιστρέψει από το σκοτεινό Void, και ότι χρησιμοποίησε τον Uldyssian για να ρίξει τον κόσμο στο χάος, προάγοντας έτσι τους υποχθόνιους στόχους της. Μετά από μια τεραστίων διαστάσεων αναμέτρηση, η Lilith φανέρωσε στον πρώην αγαπημένο της ότι η ίδια ήταν υπεύθυνη για την αφύπνιση των δυνάμεών του. Μην μπορώντας να αντέξει τη φοβερή αλήθεια και πληγωμένος βαθύτατα από την προδοσία της, ο Uldyssian εξόρισε τη φθονερή αυτή δαιμονική ύπαρξη. Αν και ο ίδιος ήταν σίγουρος ότι είχε απαλλαχθεί από αυτήν άπαξ και διαπαντός, η πανούργα Lilith επέστρεψε μετά από λίγο καιρό και κατέλαβε το σώμα της Serenthia, συνεχίζοντας έτσι να χειραγωγεί τον δυστυχή Uldyssian εν αγνοία του. Τοποθετώντας τον εαυτό της ως δεξί του χέρι, σιγά-σιγά άρχισε να φέρνει προς το μέρος της πολλούς από τους οπαδούς του.


Αγνοώντας τη διαπλοκή που λάμβανε χώρα πίσω από την πλάτη του, ο Uldyssian ήρθε σε επαφή με τον Linarian (ή Rathma, όπως προτιμούσε πλέον να τον αποκαλούν), ο οποίος επιθυμούσε να τον φέρει στην Worldstone. Αν και αρκετά επιφυλακτικός απέναντι στις προθέσεις αυτού του παράξενου ανθρώπου, ο Uldyssian συμφώνησε να τον ακολουθήσει. Κατά την είσοδό του στο μεγαλόπρεπο δώμα της Worldstone, το πανίσχυρο πνεύμα του νεαρού Uldyssian άλλαξε την ίδια τη δομή της, κάτι που κανείς, ούτε καν ο Inarius, δεν είχε καταφέρει ποτέ να κάνει. Αυτή η αλλαγή αναίρεσε τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε το τεχνούργημα επάνω στην ανθρωπότητα, και αντ’ αυτού προκάλεσε τις δυνάμεις των ανθρώπων να αυξάνονται με ταχύτερο ρυθμό.




Ο Uldyssian τελικά σώθηκε από τον αδελφό του, Mendeln, ο οποίος μαζί με τον Achilios κατάφερε να εκθέσει την Serenthia για αυτό που πραγματικά ήταν μπροστά σε όλους τους edyrem. Μετά την τρομερή αυτή αποκάλυψη, ο Mendeln έφυγε από την ομάδα και ήρθε σε επαφή τόσο με τον Rathma όσο και με τον Trag'Oul, γίνοντας στα κρυφά ο πρώτος μαθητευόμενος νεκρομάντης. Με τη βοήθεια των δασκάλων του κατάφερε να εκδιώξει το πνεύμα της Lilith από το σώμα της δύσμοιρης Serenthia. Όντας επιτέλους ελεύθεροι από τη σκοτεινή επιρροή του βδελυρού δαίμονα, οι edyrem βάδισαν ενάντια στο καθεδρικό ναό της Triune, καταστρέφοντάς τον ολοσχερώς και ουσιαστικά βάζοντας ένα τέλος στην κυριαρχία της διαβολικής αυτής αίρεσης.


Αν και μέχρι τότε ο Inarius είχε κρατήσει ένα αρκετά παθητικό ρόλο, τελικά αποφάσισε ότι έφτασε η ώρα να δράσει. Φοβούμενος τον Uldyssian και ό,τι αυτός αντιπροσώπευε, προσπάθησε να σταματήσει βίαια τους edyrem. Οι δυνάμεις των ακολούθων του Uldyssian, και ειδικά του ίδιου του νεαρού ηγέτη, συνέχιζαν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Η αιματηρή αυτή διαμάχη κατέληξε στη σύγκρουση μεταξύ των αρχηγών των δύο παρατάξεων, Inarius και Uldyssian. Εμποτισμένα με τις δυνάμεις της Worldstone, τα δύο αυτά πανίσχυρα όντα άρχισαν μια μάχη σώμα με σώμα, που θα κρατούσε εβδομάδες. Καθώς η κατακλυσμική μάχη μαινόταν, οι αγγελικές στρατιές, έχοντας επιτέλους ανακαλύψει τον κόσμο του Sanctuary, κατέβηκαν στη θνητή αυτή διάσταση μόνο για συναντήσουν τις δυνάμεις των Burning Hells, οι οποίες είχαν προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο.



Εν όψει αυτής της ξαφνικής καταστροφής που τύλιγε τη γη του Sanctuary, η ψυχή του Uldyssian γέμισε απελπισία και απόγνωση. Ωστόσο, ο Inarius, τυφλωμένος από περηφάνια και τρέλα, συνέχισε τη μάχη. Σε αυτή την απελπιστική κατάσταση, ο Uldyssian κατάφερε να αδράξει τόσο μεγάλη δύναμη από μέσα του, επισκιάζοντας έτσι όλα τα άλλα όντα που βρίσκονταν εκεί. Ξαφνικά, νίκησε τον Inarius με μεγάλη ευκολία και εκδίωξε ολόκληρες τις στρατιές των αγγέλων και δαιμόνων από τον κόσμο του Sanctuary, επουλώνοντανςόλες τις πληγές που είχε επιφέρει αυτή η σύντομη εισβολή. Οι δυνάμεις που χρειάστηκε να επικαλεστεί ήταν τόσο μεγάλες και τόσο δύσκολο να ελεγχθούν, που υπήρχε φόβος να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του κόσμου. Για αυτό τον λόγο, μόλις αισθάνθηκε ότι δεν ήταν πλέον σε θέση να τις κρατήσει υπό έλεγχο, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Τα επακόλουθα

Μετά το θάνατο του Uldyssian, το Angiris Council κατέβηκε στο θνητό κόσμο του Sanctuary για να αποφασίσει τί θα έπρεπε να γίνει με αυτόν. Η επίδειξη δύναμης που είχε δείξει ο Uldyssian ανησύχησε βαθύτατα τα μέλη του συμβουλίου, και μια ψηφοφορία διεξήχθη από τους πέντε αρχάγγελους για το εάν θα επέτρεπαν στον κόσμο να συνεχίσει να υπάρχει. Ο Imperius, ο πρώτός μεταξύ των αρχαγγέλων και επικεφαλής του αιώνιου συμβουλίου, ήταν υπέρ της καταστροφής του, ενώ οι Auriel και Itherael υποστήριξαν τη συνέχιση της ύπαρξής του. Ο Malthael δεν θέλησε να πάρει θέση, για αυτό απείχε από την ψηφοφορία.


Έτσι ήρθε η ώρα του Tyrael, αρχαγγέλου της δικαιοσύνης και τελευταίου μέλους του Angiris Council, να δώσει την ψήφο του, κρίνοντας με αυτήν το μέλλον του Sanctuary. Ο Imperius ήταν σίγουρος ότι ο Tyrael θα έπαιρνε το μέρος του, μιας και η ενσάρκωση της δικαιοσύνης θεωρούσε τους ανθρώπους βδελύγματα δαιμονικού αίματος, ακριβώς όπως και ο αρχηγός των αγγέλων. Όμως, ο Tyrael, έχοντας εντυπωσιαστεί από τη θυσία του Uldyssian και από τη θέληση πολλών ανθρώπων να βάζουν τις ζωές των άλλων πριν από τη δική τους, αποφάσισε να πάρει το μέρος της ανθρωπότητας. Αποφασίστηκε, επίσης, ότι όλοι οι άνθρωποι θα αναγκαζόντουσαν να ξεχάσουν τα γεγονότα του Πολέμου της Αμαρτίας, προκειμένου να ξεκινήσουν την ύπαρξή τους εκ νέου. Ο μόνος που ήταν προφανώς θωρακισμένος από αυτό ήταν ο Mendeln, του οποίου οι αναμνήσεις παρέμειναν ανέπαφες λόγω της μεσολάβησης του Trag'Oul.


Τέλος, μια συμφωνία επιτεύχθηκε μεταξύ των αρχηγών των High Heavens και Burning Hells, η οποία έλεγε ότι οι δύο παρατάξεις θα ήταν πλέον σε εκεχειρία και ότι θα άφηναν τον κόσμο του Sacturary να αναπτυχθεί χωρίς κάποια παρέμβαση από αυτά τα ανώτερα όντα. Βέβαια, αυτή διακοπή της αιώνιας διαμάχης δεν θα κρατούσε για πολύ, μιας και οι δύο πλευρές ήξεραν ότι οι κάτοικοι της νεαρής διάστασης θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση είτε του καλού είτε του κακού...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...